BLOG

“Eğitim Şart!” deyince aklınıza ne geliyor?

Benin aklıma hemen Cem Yılmaz geliyor. Herhalde sizin için de öyledir.

Hani korsan cips imalatçısı rolündeki Cem Yılmaz’ın polis baskını ile derdest edilip polis aracına götürülürken boşluğa “Eğitim Şart” diye bağırdığı sahne.

Buna rağmen, birçok firmanın ve danışmanın ilk refleksi mavi yakayı ve beyaz yakayı eğitmek oluyor. Elbette bu da gerekli. Fakat öyle olduğu halde, bir süre sonra ya uygulama rafa kalkıyor ya da potansiyelinin çok altında katkı sağlayan bir noktanın ötesine geçemiyor.

Derken, bu yoksulluk ve umutsuzluk ortamında beklenmedik bir şey oluyor. İkinci Dünya Savaşının müttefikleri İtalya ve Almanya, 5,5 yıl boyunca gırtlak gırtlağa savaştığı Fransa, Belçika, Hollanda ve Lüksemburg ile bir çatı altında toplanıyor ve basit bir sorunun cevabını arıyor: Bu savaş neden oldu ve benzer savaşın bir daha olmaması için ne yapabiliriz?

İşletmeniz “İtme” yerine “Çekme” ile mi çalışıyor? Bundan emin miyiz? Değilse bile bazı uygulamalarınız Çekme olabilir mi?
Sahi, İtme ve Çekme tam olarak birbirinden nasıl ayrılıyor? Gelin hızlı bir bakış atalım.

Çok az veri ile bir probleme bakmak, bir fotoğrafa çok uzaktan bakmaya benzer. Yani pek bir şey anlayamazsınız. Öte yandan gereksiz miktarda fazla verilerle bir probleme bakmak, bir fotoğrafa çok yakından (burnuna kadar yaklaştırıp) bakmaya benzer. Piksellere tek tek bakarken ana resmi, yani esas problemi görmekte yetersiz kalabilirsiniz.

İnsan beyni aynı anda iki şeyi düşünemez, belli bir anda sadece tek bir şeye odaklanabilir.

Peki şirketlerde yöneticiler şu üç unsurdan hangisini önceller ve takip eder, yani hangisine kafayı takar: a) İnsan, b) Makina, c) Malzeme.

Yakın zamanda, yapay zekanın, özgün insan düşüncesinin yerini almasıyla ilgili iki ilginç deneyim yaşadım.
Ya da şöyle de denebilir:
Yakın zamanda, insanın, özgün düşüncesini yapay zekaya teslim etmesiyle ilgili iki ilginç deneyim yaşadım.

Hani fareye, “Bak, bir adım ötende koca bir peynir var, hadi git al” demişler. Fare peynire bir süre bakmış, düşünmüş, “Peynir nefis görünüyor, yol da çok kısa. Bu işte bir iş var, istemiyorum” demiş.

Bir önceki yazımda, iş yaşamı özelinde, gelecek zamanla ilgili “belirsizlik” realitesinden bahsetmiştim ve öngörmeye çalıştığımız zaman ne kadar uzaksa bu belirsizliğin o derece artacağını yazmıştım.

Bu kapanış yazımda ise kaçınamadığımız belirsizlik realitesi ile nasıl baş edeceğimiz hakkında görüşlerimi açıklamaya devam edeceğim.

Yani gelecek zamanın belirsizliği öngörülemeyecek şekilde arttı. Öyle ki, buna belirsizlik demek bile hafif gelmeye başladı. Literatürde, “belirsizlik” yerine, “kaotik” hatta “anarşik” kavramları telaffuz edilmeye başlandı.

İşçiler birden tramvayın kendilerine doğru geldiğini fark ettiler. Bu esnada işçilerin heyecanı görülmeye değerdi. Hemen hepsi yüzlerinde büyük bir mutlulukla yaklaşmakta olan tramvayı da kare içine alacak şekilde selfi çekmeye başladı. İnanın proje baş mimarı kadar heyecanlı ve gururluydular o an için.

Çok eskilere gitmeye gerek yok bundan yaklaşık 25 yıl önce Amerika’da yazılım üretici firmaların patronları istedikleri kalitede ve hızda yazılım üretememekle ilgili kafayı yeme noktasına geliyorlar.

Bunun üzerine akil adamlar bir araya gelip toplantı üzerine toplantı yapıyorlar. Mevcut sisteme alternatif radikal bir çözüm var mıdır diye kafa patlatıyorlar.

Liderler kriz ortamı sona erdiğinde eski güçlerini kaybeder. Bunun birkaç sebebi vardır. Birincisi kriz döneminde tüm varlığı ile lidere destek veren bireyler yorulur ve bir nebze rahatlamak isterler. İkincisi liderin varlık sebebi olan “büyük tehditin” artık kalkmış olması ve doğası gereği artık lidere olan ihtiyacın azalmış olmasıdır

Yazının başlığı olarak kullandığımız bu soru cümlesi, günlük kullanımda genellikle “soru” amaçlı kullanılmaz. Hatta “bir şirketin amacı kâr etmektir” cümlesi,...

Yıllar önce, Winston Churchill hakkında BBC yapımı bir belgesel seyretmiştim. Belgesel, Churchill’in alkol düşkünlüğü yüzünden hayatının son dönemlerinde, parlemantoda kaybettiği...

Yalın uygulamalarda ve dijital dönüşüm uygulamalarında çalışmanın sağlıklı bir şekilde ilerlemesine engel olabilecek konular konuşulurken, ilk sırayı genellikle aynı şey...

İş dünyasında olup da bu anlojiyi duymayan yoktur sanıyorum. Tabii bu şekilde değil, yaygın kullanılan versiyonu “Amerika’yı yeniden keşfetmeye gerek...

Oto yıkamacı biraz sapa bir yerde ve müşteriler en az 1 saat beklemek durumunda kalıyor. Sırada bekleyen başka arabalar varsa...

İnsan gerçekten söylecek söz bulamıyor. Adeta bir sanat eseri izliyorsunuz, bir başyapıt! Video sona erip de insan kendine geldiğinde akla...